Wieczny sztudent

Na pajdaku w ćmawym saku uczóm profesorzi

Phdr, Csc, kantorki aj kantorzi

Siedzim w piyrwszi ławce taki tata wypłoszóny

Pazury móm ogryzióne, miyndzy nogami zpocóny

Co drugóm sobote jeździm do Ostrawy

Zapoczty, zkouszkowe, no kapke móm obawy

Bo już mi to tak nie lezie, nie dziwcie sie, już móm roki

Ale musim sie cosi dokozać, niż mie zeżeróm chroboki

Po wyuczyniu ani ťuk, we sztyryceci maturita

Znowu buńki nastartować, no jeszcze se mi trzepie kita

W piyndziesiynci kónczim szkołe, już je zy mie pedagog

Dziecka uczim dobrym mrawóm a nie wypadóm jako cwok

A co dali – pytóm sie sóm sebie, jeszcze tego ni móm dość

Komenskigo móm zażitego, isto by mioł zy mie radość

Ale nic ni może być bez miary, aj o to mi tu chodzi

Że przechytrzany nie pómoże, to rychleji nóm uszkodzi