Desperado

Ona już daleka jak zimne słońce

które widzisz we mgle

Nie usłyszy więcej nikt tej melodii

którą oddałeś jej

Rozstrojonej struny dźwięk

w samotności cichy płacz

Coraz głośniej jednak gra

niepokorna ,wiecznie głodna dusza twa

I do biegu zrywasz się

choć z ran jeszcze płynie gorąca krew

Gdy z gitary ścierasz kurz

pierwszy uśmiech wolno rodzi się

Nie ma jej, nie wróci tu

nowy głód do przodu pcha

Dzień jak świeca topi się

krzyczy zmarnowany czas

Nie pytaj mnie co robić

biegnij, ratuj siebie

Nie pytaj mnie gdzie sens

bo ja także tego nie wiem

Nie pytaj, biegnij szybciej

by serce twe nie spało, nie

Już coraz więcej wiesz

lecz ciągle czegoś mało jest

Jak pijany chodzisz tym

co podaje każdy nowy dzień

Tyle smaków, tyle barw

pośród nich jej obraz blednie jak sen

Choć to niebezpieczne jest

idziesz coraz głębiej w las

Coraz szybciej kręci się

szpula z filmem, w którym grasz

Nie pytaj mnie co robić

biegnij, ratuj siebie

Nie pytaj mnie gdzie sens

bo ja także tego nie wiem

Nie pytaj, biegnij szybciej

by serce twe nie spało, nie

Już coraz więcej wiesz

lecz ciągle czegoś mało jest