Odezwa Do Małgosi

Szczęście ty moje nieustające,

nadziejo moja śniona.

W rozkładzie zdarzeń na rok bieżący

nikt nie pomyślał o nas.

Na czas najbliższy, miła ma,

w centralnej kuźni losu,

zaplanowano miejsca dla

następujących osób:

pogrążonych w dziedziczonej niemocy.

Posiadaczy nieprawdziwych cnót.

Nieustannie wzywających pomocy.

I wytrwałych w czekaniu na cud.

Ktoś, kto wymyślił to wszystko wokół,

ustalił taki schemat,

według którego w bieżącym roku

ludzi wrażliwych nie ma.

Więc nie ma ciebie, nie ma mnie,

naszych przyjaciół kilku.

Ktoś kto układał myślał, że

zostali jeszcze tylko:

Pogrążonych w dziedziczonej niemocy.

Posiadacze nieprawdziwych cnót.

Nieustannie wzywający pomocy.

I wytrwali w czekaniu na cud.

Pogrążeni....

Wypijmy kawę moja kochana,

z szafy wyjmijmy ochraniacze.

I przeczekajmy czas nie dla nas,

czas dla wrażliwych inaczej.