Vársins Ljóð

Tú heldur, at summarið koma skal

við blómum í bakka og ból

men fyrst má eg syngja tær sólina fram

at skína um heygar og hól.

Eg andi lív í ein sóljukopp

hygg, hvussu hann brettir sær á

men fyrst má eg bræða tær kavan burt

so fram vinna dái og strá.

Eg sigi við ánna og kelduvað

at nú verður summarið skjótt

í lofti skal hoyrast kátt fuglakvað

av snípu og stara og lógv.

Og hagin skal klæðast í summarskrúð

har tjøldrini reiða sær ból

um dimmið skal sólin sær søkja búð

og lita tær havið sum glóð.

Eg gevi tær sóljur og smærubrá

tann gávan man falla tær væl

og børnini fáa ein berjadag

við ljósi og kátasta lag.

Eg finni fram frægastu loynimið

og tey skulu børnini fá

tá vár okkum gistir eitt annað ár

eg veit, at tú gleðast man tá.