Baldrs drauma

Senn váru æsir

allir á þingi

ok ásynjur

alla á máli,

ok um þat reðu

ríkir tívar,

hví væri Baldri

ballir draumar.

Upp reis Óðinn,

alda gautr,

ok hann á Sleipni

söðul of lagði;

reið hann niðr þaðan

niflheljar til;

mætti hann hvelpi,

þeim er ór helju kom.

Sá var blóðugr

um brjóst framan

ok galdrs föðr

gól of lengi;

fram reið Óðinn,

foldvegr dunði;

hann kom at hávu

Heljar ranni.

Þá reið Óðinn

fyrir austan dyrr,

þar er hann vissi

völu leiði;

nam hann vittugri

valgaldr kveða,

unz nauðig reis,

nás orð of kvað:

"Hvat er manna þat

mér ókunnra,

er mér hefir aukit

erfitt sinni?

Var ek snivin snævi

ok slegin regni

drífin döggu,

dauð var ek lengi."

"Vegtamr ek heiti,

sonr em ek Veltams;

segðu mér ór helju,

ek mun ór heimi:

Hveim eru bekkir

baugum sánir

flet fagrlig

flóuð gulli?"

"Hér stendr Baldri

of brugginn mjöðr,

skírar veigar,

liggr skjöldr yfir,

en ásmegir

í ofvæni;

nauðug sagðak,

nú mun ek þegja."

"Þegj-at-tu, völva,

þik vil ek fregna,

unz alkunna,

vil ek enn vita:

Hverr mun Baldri

at bana verða

ok Óðins son

aldri ræna?"

"Höðr berr hávan

hróðrbaðm þinig,

hann mun Baldri

at bana verða

ok Óðins son

aldri ræna;

nauðug sagðak,

nú mun ek þegja."

"Þegj-at-tu, völva,

þik vil ek fregna,

unz alkunna,

vil ek enn vita:

Hverr mun heift Heði

hefnt of vinna

eða Baldrs bana

á bál vega?"

"Rindum berr Vála

í vestrsölum,

sá mun Óðins sonr

einnætr vega:

hönd of þvær

né höfuð kembir

áðr á bál of berr

Baldrs andskota;

nauðig sagðak,

nú mun ek þegja."

"Þegj-at-tu, völva,

þik vil ek fregna,

unz alkunna,

vil ek enn vita:

Hverjar ro þær meyjar,

er at muni gráta

ok á himin verpa

halsa skautum?"

"Ert-at-tu Vegtamr,

sem ek hugða,

heldr ertu Óðinn,

aldinn gautr."

"Ert-at-tu völva

né vís kona,

heldr ertu þriggja

þursa móðir."

"Heim ríð þú, Óðinn,

ok ver hróðigr,

svá komir manna

meir aftr á vit,

er lauss Loki

líðr ór böndum

ok ragna rök

rjufendr koma."