Meisje Met Anorexia

Hannah, wat mij in stand hield

Als mijn wereld haast verging,

Was altijd mijn vermogen

Tot bewondering.

Bewondering voor steden

En kerken die ik zag,

Voor de muziek van Schubert

En Offenbach en Bach.

Voor Mozart, die gedachten

Zo vrijuit stromen liet

Dat verdriet tot geluk werd,

Geluk tot blij verdriet.

En voor de dichter Nijhoff,

Die onder woorden bracht

Hoe hij dichtbij zijn moeder

Keek naar 't geheim der nacht.

Bewondering voor een liedje

Over het Rembrandtplein,

Bewondering voor de meisjes,

Alle meisjes die er zijn.

Bewondering voor de Lieve Heer,

Die bloemen bloeien laat

En vogeltjes doet fluiten

Terwijl Hij niet bestaat!

Als je aan de overkant bent,

Is bewondering dan geen brug

Naar gewoon weer 's wat eten?

God, Hannah, kom terug.