Ci Wszyscy Ludzie

Ci wszyscy ludzie, którzy poszli precz

Z naszego życia,

Z naszego życia

To także nasza rzecz, nie tylko ich to rzecz

To stawka winy nie do przebicia.

Ci wszyscy ludzie, których kazał minąć

Nasz pośpiech nagły,

Nasz pośpiech nagły,

Nieodwracalnie z pamięci naszej giną

I całych światów kształt odchodzi w diabły.

Ci wszyscy ludzie, których nie ma już

(Nas dla nich nie ma też,

Nas dla nich nie ma)

Wiedzą, że nawet nie wiemy, gdzie ich grób,

Że oni dla nas, to tylko rozmów temat.

Ci wszyscy ludzie, którzy wokół nas

Zawsze - nie tacy,

Zawsze - nie tacy,

Niegodni rozmów i niegodni łask -

Są, żyją, błądzą, więc nie mają racji.

Ci wszyscy ludzie, czyli wszyscy - my

My pominięci,

My pochowani,

Żyjemy jak pozwalaliśmy żyć

Niepamiętanym,

Niewysłuchanym.