Oud En Afgedankt

Oud en afgedankt

in een straatje zonder bomen

zit ze voor het raam

door niemand serieus genomen

Oud en weggedaan

zelfs door haar eigen zonen

die met hun vrouw en kinderen

vier straten verder wonen

Alleen met haar verjaardag

dan komen ze nog aan

maar vorig jaar toen zijn ze

na een uur al wegegaan

Oud en afgedankt

in een flat met kleine ramen

herkent hij de gezichten wel

maar herinnert zich geen namen

En hij zou wel willen schreeuwen

van de eenzaamheid en pijn

z'n einde is z'n troost

want dan zal alles anders zijn

Afhankelijk en eenzaam

niet in de maatschappij

rennen we in sneltreinvaart

aan hem en haar voorbij

we denken niet aan later

en houden ze maar klein

totdat we zelf ook oud

en heel erg eenzaam zullen zijn

Oud en afgedankt

slijt hij z'n tijd met dromen

't bezoekuur is voorbij

ze zijn weer niet gekomen