Pomnę jak niegdyś

Pomnę, jak niegdyś szliśmy razem w lasy,

by zwierzać w sobie metafizyk głębię.

Lecz dawno, dawno minęły te czasy.

Ja - wszystko, co było, w sobie bezlitośnie gnębię.

Więc chciałabym teraz, by nasze rozmowy

były jak grzmoty przestrzeń wstrząsające

lub gdyby były między nami skargi,

to jako wichry jesienne wyjące.