Jest Fantastycznie

Nie mówię, że jest źle, bo jest – bo jest fantastycznie!

Nie czepiam się, bo patrzę dziś na świat bezkrytycznie,

Nie mądrzę się, bo można od zbyt uczonych tyrad

dostać świra – wolę w mowie rzec Szekspira:

Jest nice, jest nice, jest nice, jest najsympatyczniej!

Cudownie jest – do siebie sam tak mówię,

Powtarzam tak wciąż,

Bo w życiu dętym, smętnym, mętnym, pokrętnym

Pogadać z kimś inteligentnym chcę,

Więc mówię tak do siebie, że mi jest fantastycznie!

Nie mówię: "szaro jest" lecz, że jest cudownie szaro,

Uśmiecham się do marzeń mych z nadzieją i wiarą

I mam ten luz, że z sobą raz potrafię być szczery

Jak cholera i w języku rzec Moliera:

Quel bonheur, bo ner- bo nerwy napięte,

Powtarzam więc: kochany, ciepły, czuły

Dla siebie raz bądź,

Bo w życiu dętym, mętnym, smętnym, pokrętnym

Pogadać z kimś inteligentnym chcę,

Więc mówię sobie: jesteś świetny, jest fantastycznie!

Bo jednak mnie i tobie się przytrafiło

Coś, co bardzo przypomina miłość,

Dlatego mówię sobie dziś,

że jest fantastycznie!