Dzień Po Dniu
Który to rok
Nakręca tłok
Ludzi głupot
Czy widzisz to.
Realny świat
Otacza mnie,
Gdzie człowiek bez wad
Nie istnieje.
Rzadko dobrze jest,
Los tu dziczeje
Uczy mnie życia problemów rejestr.
Mam swój bunt,
Wyjścia punkt,
Czuje grunt,
Choć źle jest znów.
Od chuja starań, by źle nie było,
Lepiej się żyło, zmieniło byt.
Za bitem bit, długopis, setki cyfr.
Przed czym ty tak uciekasz,
Chcesz, dają to bierz,
Biją to grzesz,
Chwyć w ręce treść
Swego życia,
Błędów mi nie podliczaj,
I znów stres,
Masz gest fortunę bierz,
I paszoł won,
Patrzę na kłopotów stos,
I widzę mój klon,
Twój klon
A gdzie schron,
Chuj z tą ideą,
Bo każdy chce wyjść na pierwszy plan,
A pomija tło,
Ja też tak mam,
Pierdolę to,
Reguły znam, walkę podjąłem,
Czy zwyciężę, jak w życiu ciężej i ciężej i ciężej, ciężej.
Tak od lat toczy się,
Dzień po dniu
By odkryć co i gdzie.
Ludzki rytm i miasta śpiew
By wiedzieć co i gdzie
Realizuje to co wiem
Tak od lat toczy się,
Dzień po dniu
By odkryć co i gdzie.
Ludzki rytm i miasta śpiew
By wiedzieć co i gdzie
Realizuje to co wiem
Zawiły tryb,
A życie jak szyfr,
Końcowy szlif,
Złamany kod to kit,
Non-stop i nikt uwierzyć nie chce,
Że fart jak tlen ulatuje z powietrzem.
Kolejny rok ucieka coś.
Dość, dość!
O litość proś,
Mówili mi, ja jako ten wredny,
A los mi zaległy, bywa przebiegły
Niby to pewne niepotrzebnie walczę,
Wytykając wciąż palcem,
Sto zmartwień tych dobrych i złych
Niby to godne,
A w sobotę miasto ma pijaną mordę
Mózgi toporne na świata euforię,
Ludzi, co z wad wysuwają teorie,
Idąc i widząc i słysząc i licząc na drugi tysiąc.
Żyję spokojnie, nie chcę przysiąc,
Że zmienię formę,
Do przodu idąc mam jakiś cel,
Do niego dążę, coś o życiu wiem,
Czy to dobrze, nie istotne,
Tak, za dniem płynie dzień...
Tak od lat toczy się,
Dzień po dniu
By odkryć co i gdzie.
Ludzki rytm i miasta śpiew
By wiedzieć co i gdzie
Realizuje to co wiem...
Tak od lat toczy się,
Dzień po dniu
By odkryć co i gdzie.
Ludzki rytm i miasta śpiew...
By wiedzieć co i gdzie
Realizuje to co wiem...