Pan De Monio

Kay ganda ganda ng iyong mukha

Parang anghel na sa langit ay bumaba

Ngunit ang pangit ng ugali mo

Mukhang anghel ngunit ang asal mo

Ang pangit ng ugali mo

Mukhang anghel ngunit ang asal mo

Hindi ko maintindihan kung bakit ka ganyan

Dati naman ika’y mabait

Ngayo’y pakitang tao’t pagyayabang lang ang yong alam

Pag may lumamang ikaw ay galet

Nakakagulat ang maamo mong mukha

Maliit na bagay lang ika’y nagwawala

At ang iyong mga labi na kaakit-akit

Bukang bibig ay mura’t walang patid na panlalait

Ang pangit ng ugali mo

Mukhang anghel ngunit ang asal mo

Ang pangit ng ugali mo

Mukhang anghel ngunit ang asal mo

Bakit kaya bigla na lang ika’y nagbago

Kagandahan mo’y isang balat-kayo

Di maikukubli ng tamis ng yong mga ngiti

Ang tunay na kulay mo at itim ng yong budhi

Ang yong kawangis ay bulaklak na anong rikit

Punong-puno pala ng tinik

Ako’y nabulag sa gayuma ng iyong anyo

Nasa loob pala ang kulo

Dahil ang pangit ng ugali mo

Mukhang anghel ngunit ang asal mo

Ang pangit ng ugali mo

Mukhang anghel ngunit ang asal mo

Kay ganda ganda ng yong mukha

Parang anghel na sa langit ay bumaba