Eens In De Honderd Jaar

Het aangespoelde kind ontdoet zich van het zeewier

Rukt de schelpen van zijn huid

Hij gaat op puur instinct de levenslange weg op

Schopt de steentjes voor zich uit

Mama, eens komt hij thuis

Eens in de honderd jaar vindt hij zijn huis

Al gauw belandt-ie in een kinderhuis

Waar-ie 'm de eerste dag al is gesmeerd

Ze vinden hem weer terug en straffen hem ongenadig

En denken: zo, dat heb je afgeleerd

Mama, eens komt hij thuis

Eens in de honderd jaar vindt hij zijn huis

Hij leert al snel vertrouwen op zijn eigen kracht

En wantrouwt alles tot zijn dood

Hij verklaart de oorlog aan het kinderhuis

En saboterend wordt hij groot

Mama, eens komt hij thuis

Eens in de honderd jaar vindt hij zijn huis

Hij krijgt een heel gedegen delinquente scholing

En munt uit door zijn techniek

Hij wordt met vaste hand vroeg ingewijd

In alle kleuren van de erotiek

Mama, eens komt hij thuis

Eens in de honderd jaar vindt hij zijn huis

Hij laat zich later in de wereld gelden als een kind

Dat nooit een eigen naam had

Hij steelt het speelgoed van zijn vriendjes weg

Omdat hij zelf nog nooit eens iets bezeten had

Mama, eens komt hij thuis

Eens in de honderd jaar vindt hij zijn huis

Hij zoekt zijn leven lang naar

Vader, moeder, broer en zus die hij nooit heeft gekend

Hij slaat zijn hart te pletter in de maffe jungle

En denkt alleen maar: alles went

Mama, eens komt hij thuis

Eens in de honderd jaar vindt hij zijn huis