Mens Durf Te Leven

Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer

En als je straks anders wilt, kun je niet meer

Mens durf te leven

Vraag niet elke dag van je korte bestaan: Hoe hebben m'n pa en m'n grootpa gedaan? Hoe doet er m'n neef en hoe doet er m'n vrind? En wie weet, hoe of dat nou m'n buurman weer vindt? En - wat heeft 'Het Fatsoen' voorgeschreven? Mens, durf te leven! De mensen bepalen de kleur van je das

De vorm van je hoed, en de snit van je jas

En - van je leven

Ze wijzen de paadjes, waarlangs je mag gaan

En roepen 'o foei!' als je even blijft staan

Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk

Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk

En wat j'aan de armen moet geven

Mens, is dat leven? De mensen - ze schrijven je leefregels voor

Ze geven je raad en ze roepen in koor: Zo moet je leven! Met die mag je omgaan, maar die is te min

Met die moet je trouwen - al heb je geen zin

En daar moet je wonen, dat eist je fatsoen

En je wordt genegeerd als je 't anders zou doen

Alsof je iets ergs had misdreven

Mens, is dat leven? Het leven is heerlijk, het leven is mooi

Maar - vlieg uit in de lucht en kruip niet in een kooi

Mens, durf te leven

Je kop in de hoogte, je neus in de wind

En lap aan je laars hoe een ander het vindt

Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst

Maar wees op je vierkante meter een Vorst! Wat je zoekt, kan geen ander je geven

Mens, durf te leven!