Fjall

Hann faldi sig í fjallinu

fjarri gömlu lifi

fylgdist með

hvernig hans minning hvarf.

Hann fann hvar efinn greip í hann

óttinn sló hann niður

illa særður af sektarkennd.

Hann reyndi að gleyma

hann reyndi að gleyma

en það sat svo fast

hann vildi snúa aftur

hann vildi öllu breyta

en hann var fastur.

Dimman myndir sóttu að

orðir eltu hann líka

bergmáluðu í fjöllunum.

Það litla þrek en eftir var

óðum yrði þrotum

örmagna

hann fann enga leið

Hann reyndi að gleyma

hann reyndi að gleyma

en það sat svo fast

hann vildi snúa aftur

hann vildi öllu breyta

en hann var fastur.

Vinur,

horfðu í átt og þú munt sjá

hvert fuglarrin fljúga og allt verður bjart.