Hetjan á fjallinu

Hugrekkið glampaði í augum hans

og hendurnar hættu að skjálfa.

Hátt settu marki skyldi hann ná

hæðina skyldi hann loks sigra.

Leiðina þekkti sem lófa sinn

og lengdina vissi upp á hár.

Ferðin auðveld var ásýndar

en erfiðust hugsunin sjálf.

Á fjallinu miðju hann hjartað fann

fastar slá en fyrr.

Í eitt augnablik hann aftur leit

þá angistin hetjuna greip.

Vindbarinn tróndi toppnum á

tárvotur brosti breitt.

Í dag hafði hann sigrað sjálfan sig

sína þyngstu þraut hafði leyst.