Na samym dnie

Na samym dnie

Jest tylko dno,

Nie ma drzwi i okien,

I nie można już

Niżej spaść.

Trafiają tu

Faceci, co

Z nieba wprost tu spadli,

Bo za ciężki był

Ich los,

Spadając tu przez cały świat,

Kurczowo wokół się czepiali

Nadziei chmur,

Nietrwałych słów,

Czyichś rąk.

Zostały im kawałki chmur,

Miłości strzępy pod palcami.

To wszystko jest

Nieważne tu,

Nawet czas.

Więc nie ma chwil i nie ma lat,

I nawet gorzkie przemijanie

Nie boli tak, bo przestał tu

Istnieć czas.

Czasami widzą niebo, gdy

Do tyłu głowy przechylają,

I jasność ta porywa ich,

Ale to

Krótko trwa,