Odbijany

Czy znasz ten podły stan,

Gęstą samotność nocą wśród czterech ścian?

Jak lek ognisty płyn,

Wypala gardło ale daje się żyć,

Czy znasz milczenia smak

I wzrok wlepiony w stary na ścianie hak,

I myśl, co w głowie trwa,

Że wieczne tylko są samotność i rdza,

Już głowa pełna skorpionów po brzeg,

Już dno jest niebem, a niebo jest dnem.

Czy znasz ten podły stan,

Gdy całą winę bierzesz sobie na kark?

I w dół przez puste szkło,

Tak jak bohater spadasz bracie na dno!

Już głowa pełna skorpionów po brzeg."

Gdy dzień odnajdziesz Cię,

Znów będziesz cierpiał i zaklinał się, że,.,

Że to ostatni i raz,

Że nigdy więcej nie zdołujesz się tak.

Lecz już za jakiś czas,

To podłe życie nabierze znów barw.

I sam, zrozumiesz sam,

Że warto było znowu się odbić od dna!

Między dnem a niebem wciąż trwa

Taniec "odbijany",

Między dnem a niebem wciąż trwa

Taniec "odbijany"",