Æra

Æru mína á silfurfati færði ég þér,

en þér fannst það ekki nóg.

Ryðgaður öngullinn dorgar þó enn.

Því skarstu ekki á fyrr?

Hjálpaðu, hjálpaðu mér,

ég las í augum þér.

Ótal sinnum hlógum undir berum himni.

Einskis annars ég óskaði.

Blinandi fegurðin yfir allt skein,

sjálfum mér ég bölva nú.

Hjálpaðu, hjálpaðu mér,

ég las í augum þér.

Yfir hafið vindar feyktu þér enn á ný,

því varstu ekki kyrr?

Skildir mig eftir vegandi salt.

En aldrei ég aftur sný.