Lágnætti

Hvar ertu nú? Ég finn þig ekki hér.

Ég sit við síðu þér, hitinn enginn er.

En allt mun skilja við, dauðans hinsta sið.

Ég særði þig og sveik, í mínum ljóta leik.

Verðið er svo hátt, með hjartað upp á gátt.

Hið beiska heiftarþel, mig sjálfan ávallt kvel.

Í dauðans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó.

Nú þegar sakna þín og kveð þig ástin mín.

Ég reyni að standa beinn, en veit ég enda einn.

Því að hatrið svarta í hjörtunum er drottinn vor,

Lífsins forði fallinn er í dá.

Uppgjöfin alegr, baráttan dó, á hnjánum krýp ég nú.

Á hnífsblaði dansa valtur og sár.