Ljós í Stormi

Eins og miðin kalla út skipin,

Eftir stormasamar nætur,

Hvert ég á braut

Hvert sem nú toga fætur.

En þú kallar eftir mér,

þú býður mér skól.

Þú ölduna brýtur,

þú býður mér griðarstað.

Og hvering sem allt fer,

á myrkustu stund.

Þú varst ljós i storminum.

Ég rambaði einn í själfseyðingu,

sál mín er nú feig.

Nú virtist svart,

nú allt er orðið kalt.

Ég inn í myrkrið steig,

sál mín er nú feig.

Myrkrið vék á brott,

þú varst ljós í storminum.