Melrakkablús

Þar sem melrakkinn liggur

í leyni fyrir mér.

Ég arka einn út í auðnina,

og reika þar um úrkula vonar.

En holtaþ ór skúgga minn eltir,

hræbítur hefur bragðað blóð.

Melrakkinn dansar nú enn á ný.

Við, semengin nöfn lengur berum,

reikum nú um fjöll og dal!

Þar dansar þögnin við dauðann.

Sársoltinn dýrbítur nú blóðið bragðar.

Það er ekkert ljós til lífs,

melrakkinn í myrkrinu býr.

Ekkert er um braðina,

vonlítill að þrotum er kominn.

Þar sem melrakkinn liggur

í leyni með mér.

Dýrbitar hafa bragðað blóð

holtapór tórir veturinn.