Myrksvefn

Flóðgáttir hugans opnast,

sýnir blæða augun lokuð

og raddir heilar geði rata ei inn

þar sem lögmál holdsins takmarkar ekkert.

Andartak óttans frís í eylífðinni

og myrkrið kveður á um dýpt hugans

er hatur sjálfsins á losta holdsins skóp.

Hvar slitnaði sterngur skylnings?

Unaðssemndir eða kvöl?

Annað ástand sama hlutar,

eins og auðnir reiðinnar

og lindir ástarinnar

eru fæða djöfla og ára

dauðdreyminnar sálar.

Þjáningar holdsins

og hatur sjálfsins

eru hugarástand

sem að lostinn skapar.

Ill er blindan í auga sálar,

því að myrkrið er ekki til.