Na sierpniowym balkonie

Między niebem a ziemią jesteśmy

gwiazdy dojrzewają w środku nocy

i tak jest strasznie balkonowo

że jedna z nich za chwilę skoczy

spadnie w środek górskiego sierpnia

zgaśnie nim zdąży dotknąć zioła

ktoś odszedł znów w samotną podróż

szepnął nam że ktoś go woła

drzew korony chylą się ku górom

o jakże wielu nas już tutaj było

trzeba umieć odejść pustym szlakiem

w góry tam gdzie mieszka miłość

na balkonie nic nie ukryjesz

choć nosi w sobie kilka szpar

na balkonie znajdzie się miejsce

dla naszych wszystkich wiecznych skarg

między niebem a ziemią zawieszeni

choć bliżej nam zawsze do ziemi

pod nami rośnie już kilka pięter

a wszystkie dawno na zawsze zajęte