Tango Triste

To było tak, jak zaćmienie słońca w sercu:

Przestała naraz widzieć mnie;

To było tak, jak trzęsienie ziemi w Peru.

Przestała naraz słyszeć mnie.

To było tak,

Jak o latarnię morską

Rozbija się wędrowny ptak.

W najgłębszą ciemność strącił mnie największy blask.

Tango - żałobny śpiew jak po szarańczy.

Tango - to smutna myśl, którą się tańczy.

Z kulą u nogi przeklętej pamięci,

Z nożem, co w plecach aż do rękojeści,

Z obłędem, co w oczach się nie mieści.

Niech będzie tak, że zaćmienie zawsze będzie:

Nie wyjdzie słońce dla mnie już;

Niech będzie tak, że trzęsienie ziemi wszędzie:

Zaginął wszędzie po mnie słuch;

Niech będzie tak,

Bo ja nie żyję wcale,

Bo duchem ptaka stał się ptak.

W najgłębszej nocy tańczę do czarnego dnia.

Tango - żałobny śpiew jak po szarańczy.

Tango - to smutna myśl, którą się tańczy.

Z kulą u nogi przeklętej pamięci.

Z nożem, co w plecach aż do rękojeści.

Z obłędem, co w oczach się nie mieści.