Z synem w oknie

patrzymy wspólnie

na ten sam orzech włoski

jak słońce zawiązuje mu

zielone w koronie loki

widzimy razem

tę samą łąkę

na której czas chwilowo

zamknął sie w poziomkę

lecz ja powoli

wyprowadzam się z tej zieleni

i jedną noga

już wchodze do jesieni

a tobie który jesteś

jeszcze cały zielony

potrzebny do drogi

but siedmiomilowy